Je ziet het meestal al als de mensen binnenkomen. Koper en verkoper gespannen, geïrriteerd of onzeker, de makelaar wat nerveus. De oplevering van de verkochte woning is in ieder geval niet verlopen zoals normaal.

Toen de koper het huis mocht bezichtigen stond het huis nog vol met spullen. De verkoper zal de woning aanprijzen en aangeven welke goede kenmerken het huis heeft. Anderzijds moet de verkoper aangeven wat de bij hem bekende gebreken zijn van het huis, ten minste als deze niet direct zichtbaar zijn of op andere manier door de koper te achterhalen. Dit heet de informatieplicht van de verkoper. Overigens laten de meeste verkopers de bezichtigingen en de informatievoorziening aan de makelaar over.
De koper kan rondkijken, vragen stellen en doorvragen op wat hem aan informatie wordt gegeven. Hij kan daarnaast via andere kanalen informatie inwinnen en, als hij dat nodig vindt, een bouwtechnische keuring laten uitvoeren. Dit heet de onderzoeksplicht van de koper.
In het koopcontract wordt melding gemaakt van alle bekende informatie. 

En dan breekt de grote dag aan. Voordat een woning wordt overgedragen bij de notaris, is er de laatste inspectie van de woning. Onder leiding van de makelaar wordt nog een laatste rondje gelopen door de (als het goed is) lege woning, alles geïnspecteerd, de meterstanden genoteerd, en daarna rap naar het notariskantoor.

Het kan dus voorkomen dat er iets mis is: het halve huis staat nog vol, want men was te optimistisch wat betreft de tijdplanning. Er is een scheur in de muur geconstateerd of een vochtige plek. Er zou iets door de verkoper worden gerepareerd en dat is niet gebeurd. Kortom: afspraken en/of verwachtingen zijn niet geheel waargemaakt.

Partijen zijn dus gespannen voor de ondertekening van de akte. De vraag die hen allen bezig houdt: kan de akte van levering vandaag wel getekend worden? Alle hoop van verkoper en koper (en de makelaar) is in een dergelijk geval gericht op de notaris. Hij of zij zal de zaak toch wel weten op te lossen?
Als onafhankelijke en onpartijdige deskundige gaat de notaris hierover in gesprek met verkoper en koper. De notaris zal proberen te bemiddelen om de akte toch door te laten gaan. Geen van de partijen zit er immers op te wachten dat de akte wordt uitgesteld.

Een van de middelen die ingezet kunnen worden is het voorstel om bij de notaris een bedrag in depot te laten staan. Van het aan de verkoper toekomende bedrag wordt dan een bedrag achtergehouden, en voorlopig niet uitbetaald.
Verkoper en koper zullen overeenstemming moeten bereiken over de hoogte van het depotbedrag. Daarna moet nog overeenstemming worden bereikt over de voorwaarden waaronder het bedrag mag worden uitbetaald, en aan wie. Tenslotte voor wiens rekening de kosten komen van het opstellen van de depotovereenkomst.
Vervolgens zal een medewerker van het notariskantoor een akte van depot opstellen, terwijl de notaris ondertussen met de verkoper en de koper de akte van levering doorneemt. 

Gevolg van dit alles: het passeren van de akte kost aanmerkelijk meer tijd dan normaal. Met als neveneffect dat ook een volgende afspraak later kan beginnen. Maar als het uiteindelijk lukt om partijen op een adequate wijze te helpen, geeft dit voor iedereen veel voldoening.

Niets is zeker in het leven

Het leven is wat je gebeurt terwijl je andere
plannen aan het maken bent.

Voor de zekerheid

Afspraak maken Vraag offerte aan

Om u beter van dienst te kunnen zijn, maakt deze website gebruik van Cookies. Door op "Akkoord" te klikken of door gebruik te blijven maken van deze website, gaat u akkoord met het plaatsen van deze cookies.